کلمه برف در قرآن

واژه ي فارسي <<برف>> در زبان عربي به معنا <<ثلج>> آمده است.[1] اين واژه به صراحت در قرآن نيامده است. اما از آيه 43 سوره نور مي توان فهميد که در قرآن به طور ضمني به بارش برف هم اشاره شده است. خداوندمتعال دراين آيه مي فرمايد: << أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالأبْصَارِ ؛ آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مىrlm;راند، سپس ميان آنها پيوند مىrlm;دهد، و بعد آن را متراكم مىrlm;سازد؟! در اين حالrlm;، دانهrlm;هاى باران را مىrlm;بينى كه از لابهrlm;لاى آن خارج مىrlm;شود؛ و از آسمان از كوهrlm;هايى كه در آن است [ابرهايى كه همچون كوهrlm;ها انباشته شدهrlm;اند] دانهrlm;هاى تگرگ نازل مىrlm;كند، و هر كس را بخواهد بوسيله آن زيان مىrlm;رساند، و از هر كس بخواهد اين زيان را برطرف مىrlm;كند؛ نزديك است درخشندگى برق آن [ابرها] چشم ها را ببرد! >>
كلمه <<مِنْ بَرَدٍ>> بيان براي << جِبَالٍ>> است. يعني كوه هايي از تگرگ و قطعه هاي يخ.[2] و كوه هاي يخ در آسمان به معناي مختلف تفسير شده است از جمله؛
1. كنايه از توده عظيم تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود مي آيد؛
2. توده عظيم ابر همانند كوه؛
3. توده عظيم ابر در آسمان به شكل كوه ديده مي شود، البته اگراز طرف بالا (يا از درون هواپيما) نگاه كنيم، اين مطلب بهتر قابل درک و فهم است.[3]
در آيات مورد بحث ابرهاي بلند صريحاً به كوه هاي از يخ اشاره مي كند. دانشمندان نيز با پيشرفت فنون به ابرهاي متشكل و مستور از سوزن هاي يخ رسيده اند. حتي يكي از دانشمندان شوروي در تشريح ابرهاي رگباري طوفاني، چندين بار از آنها به عنوان كوه هاي ابر، يا كوه هاي از برف ياد كرده است.[4]
در نتيجه آية 43 سوره نور، به صورت غير مستقيم به <<برف>> اشاره كرده است.